cantariá
- singulier : cantariá [kantaˈrjo̞]
- pluriel: cantariás [kantaˈrjo̞s]
- prononciations et variantes
- l. : [kantaˈrjo̞] (occidental), [kantaˈrjɛ] (oriental)
- g. : [kantaˈrjo̞]
- m., rh. : [kãⁿtaˈrje]
- sud-d. : [kãⁿtaˈʁje]
- d. : chantariá
substantif féminin
- chant incessant, chant ennuyeux → V. calamèla, fonfònia
- chasse chasse aux cailles avec appelants
- R1 : Mistral 1879, Moutier 2007 [en ligne]
- R2 : Ubaud 2011, Cantalausa 2002