carabinariá
- singulier : carabinariá [karaβinaˈrjo̞]
- pluriel: carabinariás [karaβinaˈrjo̞s]
- prononciations
- l. : [karaβinaˈrjo̞] (oriental), [karaβinaˈrjɛ] (occidental)
- m., rh. : [karabinaˈrje]
- g. : [karaβinaˈrjo̞]
substantif féminin
- trait de méchant homme → V. marridariá
- R1 : Mistral 1879
- R2 : Alibert 1997, Ubaud 2011, Cantalausa 2002