ne pas confondre avec forgonar
étymologie et compléments
- du latin formicāre
- forme médiévale : formicar
- TdF : fourniga
- dérivés : formigament
- cognats ou correspondants dans d'autres langues : cat. formiguejar (< formiga) ; esp. hormiguear (< hormiga) ; it. formicare (< lat. ; syn. formicolare < formicola) ; pt. formigar/formiguejar
formigar
[verbe du premier groupe — -g-/-gu-]
- prononciations et variantes
- l. : [furmiˈɣa], formiguejar [furmiɣeˈd͡ʒa], formilhejar [furmiʎeˈd͡ʒa], formilhar [furmiˈʎa], fromilhar [frumiˈʎa]
- l., p. : fornigar, forniguejar
- a. : fromijar
- lim. : fermijar, fermilhar, fermilhejar
- g. : hormiguejar [hurmiɣeˈʒa]
- bord. : hormiglar [hurmiˈɣla]
verbe intransitif
- fourmiller, foisonner
- picoter entre cuir et chair → V. barbosinar
- [d.](?) frissonner → V. frenir
citations, exemples, locutions
- lei dets me fornigan
- les doigts me démangent
- lo còr me forniga ou me fornigueja
- j'ai le cœur qui palpite, j'ai la plus grande envie
- Èran paures e pasmens lei rèis
Dins sa familha fornigavan. — Sim(é)on Lambert (rh., 19e) - Avinhon a totjorn forniguejat d'artistas. — L'Armana Prouvençau
- Lo monde a grand flòt formigueja. — Louis Vestrepain
- R1 : Mistral 1879
- R2 : Ubaud 2011, Cantalausa 2002, Toscano 2015 [en ligne], Balaguer et Pojada 2013